Propozycje pracy z dziećmi 20 – 24 kwietnia 2020 r.

 

 

Tematy do realizacji: W świecie teatru

 

20.04.2020. Poniedziałek
  • Rozmowa na temat: Co to jest teatr?

– czy teatr to budynek?

-co jest potrzebne, aby stworzyć teatr?

-czy w teatrze występują tylko ludzie?

-jak się nazywa teatr, w którym występują lalki?

-kto pracuje w teatrze?

  • Zapoznanie z literą H – małą i wielką, drukowaną i pisaną (karta pracy)
  • Wyszukiwanie słów w których słyszymy głoskę H (na początku, w środku -np.  echo  -piszemy CH ale słychać H,  na końcu – np. dach, groch…)
  • Zabawa ruchowa – doskonalenie umiejętności skakania na skakance i inne wg upodobań dzieci.

 

22.04.2020. Środa

 

  • Zabawy i ćwiczenia związane z mierzeniem płynów.
  • . Ile jest wody w butelce?
    – Rodzic wyjmuje z ukrycia i umieszcza przed sobą dwie takie same zakręcone plastikowe butelki wypełnione częściowo wodą (taką samą ilością). Każda z butelek jest oznaczona przy innym symbolem rozpoznawalnym w każdym położeniu (np. kółkiem i kwadratem).
    – Jedna butelka jest ustawiona pionowo, a druga leży poziomo.
    – Rodzic pyta, czy w butelkach jest tyle samo wody, czy może w którejś jest jej więcej – dzieci odpowiadają (zapewne wszystkie lub większość odpowie, że w butelce stojącej pionowo jest więcej wody).
    – Rodzic prosi dziecko, aby powoli położył stojącą butelkę (tak, aby obie leżały tak samo).
    – Ile teraz jest wody w butelkach? Tyle samo, czy w jednej jest więcej? Dzieci odpowiadają. Rodzic prosi dziecko, aby dla odmiany postawiło obie butelki pionowo. Dzieci obserwują zmianę poziomu wody i to, że nadal poziom w obu butelkach jest taki sam.
  • Ile kubków wody mieści się w butelce?
    Potrzebna jest jedna butelka, kubek, lejek, mazak i dzbanek z zabarwioną wodą.
    N- l wybiera ochotnika o mówi:
    Rodzic do dziecka: wlej do butelki jeden kubek wody… Zaznacz kreską na butelce, ile jej jest…
    – Wlej drugi kubek i znowu zaznacz…
    – Wlej trzeci zaznacz…
    – Wlej kolejny i zaznacz…
    – Wlej kolejny i zaznacz…
    – Czy pamiętasz, ile kubków wody wlałeś do butelki? (Dziecko zajęte wlewaniem wody nie liczyło kubków).
    – Wystarczy jednak, aby dorosły pokazał rysowaną podziałkę, a ono już potrafi odpowiedzieć. Liczy kreski i oznajmia: Tam są …. kubki wody.
    – Rodzic pyta, co się stanie z poziomem wody, gdy odleje trochę płynu – dzieci przewidują, że poziom płynu obniży się.
    – Dziecko odlewa trochę wody do jakiegoś większego naczynia i pokazuje, że rzeczywiście poziom się obniżył. Kilkakrotnie powtarza tę czynność, za każdym razem sprawdzając poziom wody, aż sięgnie on trzeciej kreski. Pyta, ile teraz jest wody w butelce.

 

  • Inne według pomysłów dzieci i rodziców.
  • Bajka logopedyczna „Jak Języczek został rycerzem”. Rodzic czyta bajkę dziecko wykonuje zalecone, wytłuszczone ćwiczenie.

Twój język jest dzielnym rycerzem na pięknym rumaku. Rycerz bardzo się śpieszy, gdyż chce jak najszybciej uwolnić księżniczkę zamkniętą w wieży (kląskanie). Nagle rycerz zobaczył zamek. Zatrzymał konia (prrrrr) i postanawia pójść dalej pieszo. Musi być bardzo ostrożny, żeby nie zobaczyła go wiedźma pilnująca księżniczki. Rozgląda się więc uważnie dokoła (język oblizuje ruchem okrężnym wargi). Nagle zauważył wiedźmę. Szybko chowa się w głąb lasu (język chowamy w głąb jamy ustnej). Zrezygnowany postanowił wrócić po konia (język przesuwamy po podniebieniu). Ale nie pamięta gdzie go zostawił. Szuka po prawej i po lewej stronie (oblizujemy górne i dolne zęby). W tym czasie zapadł zmrok. Rycerz pomyślał, że w ciemności wiedźma na pewno go nie zauważy i postanowił wrócić. Przedarł się przez gęste krzewy broniące dostępu do wieży (język przeciskamy przez zaciśnięte zęby). Spojrzał w górę i w oknie na samym szczycie wieży zobaczył piękną księżniczkę. Zaczął się więc wspinać na górę (dotykamy językiem nosa, usta szeroko otwarte), potem wziął księżniczkę w ramiona i zszedł z nią na dół (dotykamy językiem brody, usta szeroko otwarte). Nagle zjawił się przed nimi jego piękny rumak, na którego wsiedli i odjechali (kląskanie).

  • Zabawy konstrukcyjne – budowanie teatru z klocków, pudeł, kubeczków itp.
  • Zabawy ruchowe w domu i na podwórku, jazda na rowerze, hulajnodze…

 

23.04.2020. Czwartek

 

  • W jakiej bajce chciałbyś/ chciałabyś wystąpić i dlaczego? W jaką postać chciałbyś się wcielić? – wdrażanie do wypowiadania się całymi zdaniami.
  • Narysuj i pokoloruj swojego ulubionego bohatera z bajki
  • Rozmowy o konieczności przestrzegania zasad higieny i bezpieczeństwa  podczas zabaw w domu i na podwórku.
    • Teatr cieni  – zabawa na wieczór.

Aby wyczarować na ścianie bajkowe postacie, wystarczy latarka i… dużo wyobraźni!
– Usiądźcie z dzieckiem przed ścianą, najlepiej białą, i zbliżając dłonie do źródła światła, układajcie palce w różne kształty.
– Eksperymentujcie – używajcie do zabawy raz jednej ręki, raz obu, wymyślajcie, jak stworzyć węża, a jak pieska.
Niech Wasze “zwierzątka” rozmawiają ze sobą, możecie też przygotować krótką historyjkę o ich przygodach i „wystawić” takie przedstawienie przed domową publicznością.

  • Ćwiczenia w liczeniu – liczymy w domu np.:schody, okna, krzesła, drzwi itp. Czy da się policzyć drobinki cukru w cukiernicy?, gwiazdy na niebie?, krople deszczu?

 

24.04.2020. Piątek

 

  • Rozwiązywanie zagadek słownych:

TEATR. Jak się nazywa taki budynek,w którym zobaczysz scenę, kurtynę?

Krzesła tam stoją rząd za rzędem,a ja tam bajkę oglądać będę.

 

AKT. Część sztuki między jedną a drugą przerwą.

 

AKTOR. Choć to nie rolnik, lecz rolę ma. Często w teatrze lub w filmie gra.

BRAWA Co biją dzieci aktorom gdy się w teatrze zbiorą?

 

DYRYGENT. Kto to jest?  chyba każde dziecko! Stoi przed orkiestrą. Wywija pałeczką

 

KOMPOZYTOR. Pisze muzykę do przedstawienia.

 

KUKIEŁKI. Powiedz, jakie lalki w teatrze spotykasz, które mówią ludzkim głosem, tańczą na patykach.

 

KURTYNA. To podnosi się to spada, a gdy spada – to się klaszcze, choć nie śpiewa i nie gada ważną rolę gra w teatrze.

 

MASKA. Aktor zasłania nią twarz.

 

SCENOGRAF. Projektuje rekwizyty i dekorację oraz lalki, kukiełki do przedstawienia.

  • Pantomima – (mimodram) – rodzaj przedstawienia, w którym aktor (mim) nie używa głosu, tylko odgrywa przedstawienie używając ruchu, mowy ciała i gestów – zapoznanie z nowym słowem.
  • Wymyślcie zagadki pantomimiczne dla innych członków rodziny.
  • Zachęcenie do obejrzenia spektaklu teatralnego w tv.
  • Ćwiczenia usprawniające logiczne myślenie (karta pracy)

KODOWANIE